περίσχεση

η / περίσχεσις, -έσεως, ΝΑ [περιέχω]

νεοελλ.

1. περιορισμός τής επέκτασης ή τής κίνησης κάποιου από όλες τις πλευρές

2. στρ. παρεμπόδιση τού αντιπάλου να έλθει σε επικοινωνία με φιλικά στρατεύματα ώστε να αποκλειστεί μέσα σε φρούριο ή άλλο μέρος, ως πρώτη φάση τής πολιορκίας του, αποκλεισμός

αρχ.

1. περικύκλωση, περίσφιγξη, προσβολή από τα πλάγια

2. φρ. «πλανητικὴ περίσχεσις»

αστρολ. πλανητικός αποκλεισμός

3. φρ. «ἡ περίσχεσις τών βαρβάρων» — η πολιορκούσα βαρβαρική δύναμη.